Darowizna to dobrowolne przekazanie majątku przez jedną osobę drugiej, bez żadnych zobowiązań wzajemnych. Zachowek natomiast to część majątku, do której przysługuje spadkobiercom ustawowym w przypadku darowizny dokonanej przez spadkodawcę za jego życia.
Zachowek przysługuje wyłącznie spadkobiercom ustawowym, czyli najbliższym członkom rodziny, takim jak dzieci, wnuki, małżonek lub rodzicom. Osoby te, mimo że nie są wymienione w testamencie jako beneficjenci spadku, mają prawo do zachowku, który stanowi swoistą ochronę ich dziedziczenia.
Warunki, kiedy przysługuje zachowek od darowizny, różnią się w zależności od kraju i prawa obowiązującego na danym obszarze. W Polsce przepisy prawa majątkowego określają, że zachowek można dochodzić tylko wtedy, gdy został dokonany w okresie 5 lat przed śmiercią spadkodawcy. Oznacza to, że jeśli osoba zmarła w ciągu pięciu lat od dokonania darowizny, spadkobiercy mają prawo żądać swojego zachowku.
Warto również wspomnieć, że wysokość zachowku zależy od stopnia pokrewieństwa oraz liczby spadkobierców. Spadkobiercy ustawowi mają prawo do zachowku w wysokości połowy wartości ich dziedziczenia, które przypadałoby im na podstawie dziedziczenia ustawowego.
W przypadku spadkodawcy, który sporządził testament, można zrzec się prawa do zachowku, jednak ta decyzja musi być dokonana jeszcze za życia spadkodawcy, aby była ważna i skuteczna.
Podsumowując, zachowek od darowizny to część majątku, do której mają prawo spadkobiercy ustawowi przyznana przez prawo w celu ochrony ich dziedziczenia. Przysługuje on w przypadku darowizny dokonanej w okresie pięciu ostatnich lat przed śmiercią spadkodawcy.